Hierdie is die eerste tree om die son weer agter die wolke te vind

 

 



  Ouboet

Ek wens ek kon jou help toe die boosheid jou omsingel het...

Ek wens ek kon jou laaste oomblikke sagter maak...

Ek kon nie..

Maar ek kan jou voorbeeld uitdra;

Ek kan jou lag onthou;

Ek kan jou wysheid in my geheue vasmaak;

Ek kan ons saamgesels opdiep as die verlange in my brand;

Ek  kan jou liefde in my hart wegbêre

en herinneringe in elke dag toevou.

Ek kan vorentoe kyk en bid om vrede te vind, 

want jy was nie net my broer nie, maar ook Sy kind.

         

Dit was die stukkie wat ek vir my oudste broer se begrafnisbrief geskryf het. Hy is op 5 September 2012 op sy kleinhoewe buite Brits vermoor.

 

Wanneer so iets met 'n geliefde gebeur, moet jy soms na die son gaan soek. Jy weet dit is daar, maar die prentjie is dof. In die tyd kort na sy dood, het ek iewers die woorde raak gelees:"Vind die son weer agter die wolke." Dit is vir my so beskrywend. Na 'n geliefde se dood / trauma, kan mens so maklik teen die donkerte vaskyk en die Lig daaragter mis.

 

Direk na sy dood het ek  reeds die  behoefte gehad om iets positief uit die nagmerrie te probeer kry. Seer is nie maklik om alleen te dra nie, maar soms ook moeilik om met ander te deel.Tog is dit in 'n sin makliker om   oop te maak wanneer die omstandighede min-of-meer dieselfde is. Daarom was die kamp vir families van moordslagoffers wat ons Augustus 2013 gehou het, vir my 'n eerste tree om ook  saam met ander die pad na genesing te stap.

 

My broer het so mooi lewe gehad en die gemis is groot. Daar buite is egter baie mense vir wie die son ook met tye wegkruip; of wat voel dat die son onder gegaan het. Die goeie nuus is: dis nie waar nie. Die son (Lig) is daar...ons moet net bietjie soek. 

         .