Die waarde van 'n pampoen

Die dood van 'n geliefde is nie iets waarna enige iemand "uitsien" nie. Tog is dit 'n realiteit; iets wat niemand kan ontglip nie. Wanneer 'n geliefde op 'n onnatuurlike wyse sterf (moord, selfdood, ongeluk), is die skok en trauma soos 'n hou in die maag. Jy is wind-uit. Jy snak na asem.

Iets waarmee baie persone wat dit ervaar het, sal saamstem, is dat almal verskillend treur. Daar kan nie 'n manier of tydperk aan gekoppel word nie. In die rouproses moet 'n mens dit ook altyd probeer onthou. Eie smart maak dikwels dat daar nie ruimte gelaat word vir 'n ander se manier om deur die proses te werk nie. Dit kan dikwels lei tot misverstande en onnodige ongelukkigheid.

Woorde ontbreek ook dikwels by kennise, vriende en selfs familie wanneer hulle wil simpatiseer. Wat goed bedoel is, kom soms krom-en-skeef uit en die treurende kan dit maklik misverstaan.So ontstaan daar onnodige ongelukkigheid. Sommige persone bly weer heeltemal weg, omdat hulle nie weet hoe om die situasie te hanteer nie.

Ek het iewers die storie gehoor van 'n professor wat 'n geliefde verloor het. Deur die loop van die dag het 'n kollega hom besoek. Met die oopmaak van die deur staan die kollega toe daar met 'n pampoen in die hand. Voor die professor iets kon uitkry, is die pampoen in sy hand gedruk met die woorde: "Hier is vir jou 'n pampoen." Die kollega het dadelik weer gegroet en vertrek. Die professor het later getuig dat hy baie van die besoekers se trooswoorde nie kon onthou nie, maar die opregtheid waarmee die pampoen gebring is, sal hy nooit vergeet nie.

                       Baie keer lê die waarde van omgee nie in woorde nie, maar in dade.